De eerste week
Door: Steffi
Blijf op de hoogte en volg Steffi
13 Februari 2016 | Ethiopië, Mekele
6 FEBRUARI
Dit zou de laatste nacht in het hotel worden. Vanaf morgen zou het echt gaan gebeuren we gaan naar het guest house we gaan dat aan durven. Alle we gaan toch een poging wagen.
Wel ik moet toegeven dat dit me toch zorgen baard. Weg van het ondertussen vertrouwde en eigenlijk “veilig plekje”. Maar kom even alle moed bij elkaar rapen, mezelf wat moed inspreken en snel mijn bed in .
7 FEBRUARI
Om half 11 kwam onze driver Dawid ons ophalen aan het hotel. Met een bang hartje zijn we ingestapt en vertrokken. Maar ik moet zeggen dat de mensen van het guest house nog gepoetst hadden voor we aankwamen. (ik zeg mensen omdat het telkens toch verschillende gezichten zijn die we hier tegen komen)
Toch raar aan het guest house is: dat er 1 kamer is met lakens, dekens en een bed, maar als we vragen dat er iemand van hun blijft slapen krijgen we een vriendelijke lach en word er geknikt en nee gezegd. Dus jha dat wordt afwachten.
Om 6 uur half 7 wordt het hier al donker en om eerlijk te zeggen voel ik me dan echt niet meer op mijn gemak. Er was mij dan ook vooraf gezegd best niet alleen buiten te gaan als het donker is.
Dan maar na het avond eten een filmpje kijken. Toen ik tegen half 9 naar mijn kamer wilde gaan was het erg donker en was er nog veel lawaai.
Maar jha dat zal wel normaal zijn zeker, we zitten dan ook naast een bar.
Ik ging mijn tanden poetsen en door gebrek aan een l
Dit zou de laatste nacht in het hotel worden. Vanaf morgen zou het echt gaan gebeuren we gaan naar het guest house we gaan dat aan durven. Alle we gaan toch een poging wagen.
Wel ik moet toegeven dat dit me toch zorgen baard. Weg van het ondertussen vertrouwde en eigenlijk “veilig plekje”. Maar kom even alle moed bij elkaar rapen, mezelf wat moed inspreken en snel mijn bed in .
7 FEBRUARI
Om half 11 kwam onze driver Dawid ons ophalen aan het hotel. Met een bang hartje zijn we ingestapt en vertrokken. Maar ik moet zeggen dat de mensen van het guest house nog gepoetst hadden voor we aankwamen. (ik zeg mensen omdat het telkens toch verschillende gezichten zijn die we hier tegen komen)
Toch raar aan het guest house is: dat er 1 kamer is met lakens, dekens en een bed, maar als we vragen dat er iemand van hun blijft slapen krijgen we een vriendelijke lach en word er geknikt en nee gezegd. Dus jha dat wordt afwachten.
Om 6 uur half 7 wordt het hier al donker en om eerlijk te zeggen voel ik me dan echt niet meer op mijn gemak. Er was mij dan ook vooraf gezegd best niet alleen buiten te gaan als het donker is.
Dan maar na het avond eten een filmpje kijken. Toen ik tegen half 9 naar mijn kamer wilde gaan was het erg donker en was er nog veel lawaai.
Maar jha dat zal wel normaal zijn zeker, we zitten dan ook naast een bar.
Ik ging mijn tanden poetsen en door gebrek aan een l
-
13 Februari 2016 - 15:32
Moeke:
Hoi Steffi,
Wat een ervaringen achter elkaar.
Ik vind het echt spannend en interessant om dit te lezen, met gemengde gevoelens van angst en fierheid lees ik U verhalen steeds opnieuw. Men dochter word groot en volwassen door zo'n ervaringen.
Het zal je vormen en sterker maken . Toitoi meid ,doe zo verder.
Nog heel veel groetjes van het koude thuisfrond .
We missen je enorm xxx H.V.J
Moeke -
13 Februari 2016 - 17:23
Nild:
hoi steffie
heb juist je blog gelezen vindt ik heel interessant. hoop da je het ginder goed blijft doen en nog iets kunt bij dragen al is het maar een glimlach op hun gezicht.
groetjes uit vosselaar -
13 Februari 2016 - 19:48
Ria Bruijn:
Dag Steffi,
Inderdaad, een buitenlandse stage is niet enkel rozengeur en maneschijn. Elke student die op buitenlandse stage gaat ervaart de communicatieproblemen. En dat zorgt zeker in het begin voor frustraties.
Zonde dat de accommodatie die men voor jullie had gezocht niet goed werd bevonden. Maar als je je nu veiliger voelt dan is dat uiteraard OK. En ja eten in de Karibu is een feest!
Ga zeker ook eens naar een dansavond...ik vermoed daar waar je tibs hebt gegeten, echt ongelooflijk wat die dansers doen met alle lichaamsdelen :)
En op stage...vooral veel opnemen met je ogen en zeer goed reflecteren over diagnose, behandeling en zorg.
Succes daar in het verre Ethiopië! En geniet....
En niet te bang zijn...J -
15 Februari 2016 - 20:11
Luc Pietercil:
Hey meisie,
Als ik je blog zo wat lees neemik aan dat je het ginder al een klein beetje gewoon bent geraakt, of is zoiets niet mogelijk. Trek je ogen maar open , op alle vlakken dan wel, en tracht ook wat te genieten.
Groetjes
Luc (papa bear)
-
18 Februari 2016 - 17:16
Nicole Gijsels:
Dag Steffi,
ik heb al enkele keren pogingen gedaan om iets te schrijven maar het wil maar niet lukken.
Dit is al een heel avontuur dat ik las, en ondertussen zijn we alweer 10 dagen ouder. Volgens mij is het inderdaad wel even een cultuurshock maar een uitdaging met een geweldige levenservaring.
Hier op de afdeling gaat alles rustig zijn gangetje buiten de grieptoestanden waar we toch ook van de vlaag kregen ondertussen.
Ik wens je daar nog het allerbeste toe, ik hoop dat er daar water genoeg is want dit was hier gisteren wel even in het nieuws.
tot de volgende,
Nicole -
19 Februari 2016 - 23:27
Michielsen Fin:
Hoi Steffi, -
19 Februari 2016 - 23:45
Michielsen Fin:
Hoi Steffi,
Tante Roos heeft mij de weg gewezen hoe ik jou kon bereiken.Met verbazing las ik jouw verslag van begin tot het einde. Knap gedaan, van mij krijg je een dikke proficiat.Wat een ervaringen heb jij al opgedaan, je wordt er een heel stuk rijker mee. Dit is voor jou een heel groeiproces. Je wordt voorzeker een pracht van een verpleegster met een hart van goud en een glimlach waar alle zieke mensen beter van worden.
Hoe gaat het met de taal ? Wordt daar Engels gesproken ?Op welke afdeling sta je nu ? Slaap je voldoende en ben je de Franse WC al gewoon ? Ik moest je ook veel groeten doen van tante Paula en van tante Von.
Gisteren probeerde ik ook een bericht te sturen maar het verdween weer en nu zie ik dat het voorgaande bericht alleen bestaat uit "Hoi Steffi"
En nu maar hopen dat het lukt. Ik kijk ook uit naar het vervolg van je verhaal.
Van mij een stevige knuffel en succes met je stage. Tante Fin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
